OS ANIMAIS AMIGOS

Unha vez era un can ao que querían matar. Entón púxose a comer unha ovella. 
Chegou por alí un burro e díxolle:
-¿E ti que tas facendo, ho?
-Estoume enchendo ben, que mañá quérenme matar; así, polo menos, vou ben farto. Contestou o can
-Vente comigo, que tamén a min me pasa eso,  ímonos. Díxolle o burro
Máis adiante atoparon cun gato. O gato estaba no chan  rillando nun queixo.
-¿Que estás facendo, ho?Preguntáronlle
-Quérenme matar mañá e estoume enchendo ben.Contestou
-Vente con nós.
Máis adiante había tamén  un galo nunha eira, estaba comendo ben grans e tamén lle preguntaron:
-E logo, ¿que estás facendo?
-Tamén me queren matar.Dixo.
Así foi que marcharon todos xuntos, fuxindo do enimigo  e andaron e andaron quen sabe o que ata o solpor.
Entón o gato subiu a un carballo que había por ver se albiscaba algo  e dixo:
-Vexo unha luciña dunha casa,pero está algo  afastada .
E colleron todos naquela dirección. Ao chegar viron a fumeira arriba do tellado .E abaixo había unha cociña; eran uns ladróns que estaban comendo. Tiñan unha mesada de comida e moitos cartos. 
Os animais entón pensaron un plan :
-¡E como habemos facer!   A ver …pois…  o burro a ornear, o galo a cantar, o can a ladrar i o gato a miañar!
E empezaron con aquela faena. E os ladróns:
-¡Ai, que aí vén a tropa!  -¡Ai, que aí vén a tropa! 
E marcharon. Pero desde que chegaron aló lonxe, dixeron:
-E, ¿que sería aquelo, ho? ¿Que sería aquelo?E entón mandáronlle volver a un deles, para mirar.
Os animais, desde que cearan e se puxeran ben fartos decidiron onde durmir:
-Pois agora , o burro á corte, o can á porta, o gato ao carón  do lume i o galo ao poleiro.
Aquel que fora mirar, ao pasar pola corte recibiu dous couces do burro, despois pasou pola porta e o can trabouno nunha cacha. Logo foi  mirar tamén se había lume e o  gato,ao que lle alumaban os ollos de noite, tirouselle á cara e desfíxolla toda. E o galo cantaba : Quiquiriquí , quiquiriquí.
Cuando ladrón chegou xunta os outros, preguntáronlle:
-¿Que había alí, home? ¿Que había alí?
Que había de haber home! ¿ Que había de haber! ¡Pasei pola corte do burro e déronme dous sopramocos ;pasei pola porta e arrincáronme unha cacha; cando fun mirar se había lume rabuñáronme na cara! E aínda quedaba un deles berrando  : “ ¡traédemo pra aquí “ “Traédemo pra aquí!” Aquel se me chega pillar seguro que acaba comigo.